Τι σημαίνει για Ευρώπη και Ελλάδα η νίκη του «σκληρού» Ρούτε

Πολλαπλά μηνύματα σε όλη την Ευρώπη στέλνει το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών και η αποτροπή της πρωτιάς για το ακροδεξιό κόμμα του Γκ. Βίντερς.

Ο Μ. Ρούτε, με μια υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία που περιέλαβε και το σχέδιο ρήξης με την Τουρκία, κατάφερε να συσπειρώσει τους οπαδούς του αλλά και να φέρει κόσμο στις κάλπες αφού η συμμετοχή έφτασε το 81%. Παρά το γεγονός ότι το κεντροδεξιό κόμμα έχασε έδρες, παραμένει κυρίαρχη πολιτική δύναμη και ως φαίνεται θα συνεχίσει να κυβερνά σε συνεργασία με άλλα φιλοευρωπαϊκά κόμματα.

Η μεγάλη συμμετοχή και ο φόβος των πολιτών για το τι θα έφερνε μια νίκη της ακροδεξιάς συνέβαλαν στο να μην καταφέρει ο Βίλντερς να βάλει τους ακροδεξιούς στα σαλόνια της Ευρώπης. Χωρίς, βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να αισθάνεται νικητής αφού αυξάνει την πολιτική επιρροή του και θα συνεχίσει να προκαλεί με τις ακραίες θέσεις του.

Σαν ένα πρώτο μήνυμα είναι ότι σημειώθηκε μια πρώτη ήττα για την ακροδεξιά στην Ευρώπη η οποία θέλει να παίξει κυρίαρχο ρόλο. Εστάλη ένα μήνυμα και στη Γαλλία αλλά και στη Γερμανία που έχουν εκλογές ότι πρέπει να μπει φραγμός στα ακραία, ρατσιστικά, ξενοφοβικά, αντιευρωπαϊκά κόμματα, όπως αυτό της Λεπέν και το Afd.

Φανταστείτε τι θα γινόταν αν πρώτο κόμμα χθες ήταν αυτό του Βίντερς. Το μήνυμα θα ήταν ότι η ακροδεξιά μπορεί παντού να είναι νικήτρια, κάτι που θα άλλαζε τα δεδομένα σε πολλές χώρες. Και στην Ελλάδα όπου η Χρυσή Αυγή φαντάζει σταθερή σε ποσοστά κοντά στο 7% αλλά θα ήταν «θείο δώρο» γι’ αυτήν η επικράτηση των ακραίων, ξενοφοβικών και αντιευρωπαϊκών δυνάμεων.

Εφυγε ένα βάρος

Ένα δεύτερο μήνυμα είναι ότι οι Βρυξέλλες κυρίως αλλά και το Βερολίνο εν συνεχεία αισθάνονται ανακουφισμένες. Ένα βάρος έφυγε αφού θα ήταν πλήγμα για την Ευρώπη η επικράτηση Βίλντερς.

Όμως, το ίδιο μήνυμα λέει ότι επικρατούν στις εκλογές οι «σκληροί», με δεξιά αντζέντα. Αλλωστε, ο Ρούτε προκειμένου να κερδίσει δεν δίστασε να ρίξει στα… σκυλιά τους Τούρκους διαδηλωτές.

Δεινή είναι η ήττα των Σοσιαλδημοκρατικών, ουσιαστικά των Εργατικών με τον γνωστό σε όλους μας Γ. Ντάισελμπλουμ. Οι ιδέες τους δεν περνούν εύκολα καθώς ο κόσμος δείχνει να επιλέξει την ασφάλεια, την απομόνωση, τα εθνικά κλειστά σύνορα σε μια συνέχεια της νίκης του Ντ. Τραμπ.

Είναι προφανές ότι η κεντροαριστερά στην Ολλανδία θα πρέπει να ανασυνταχθεί και να αναζητήσει μια πιο ισχυρή ηγεσία και πιο καθαρές θέσεις.

Μεγάλη νίκη για τους Πράσινους Αριστερούς, κάτι που όμως δεν βοήθησε στο να ανέβει συνολικά η λεγόμενη Κεντροαεριστερά. Αντιθέτως σε σταθερές βάσεις κινείται η Ολλανδική κεντροδεξιά η οποία ενισχύθηκε από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα.

Ως μια πρώτη εικόνα, μπορεί να πει κανείς ότι νίκησε η Ευρώπη ή εν προκειμένου τα κόμματα που δεν θέτουν θέμα διάλυσης της ΕΕ. Κι αυτό είναι ένα καλό μήνυμα στη Γαλλία ώστε οι πολίτες να μπλοκάρουν τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς. Ομοίως να μπει φρένο και στο γερμανικόAfD.

Όμως, δεν είναι ώρα για πανηγύρια. Η ΕΕ κρέμεται σε μια κλωστή και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τους φιλοευρωπαϊστές να μπλοκάρουν εκείνους που επιθυμούν τη διάλυσή της χωρίς να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις.

Αλλά η στροφή δεξιά θα πρέπει να προβληματίσει τα σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα, όπως π.χ. τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, τον Μ. Σουλτς στη Γερμανία, τον εκλεκτό των Γάλλων σοσιαλιστών Αμόν στη Γαλλία, τους κεντροαριστερούς στην Ιταλία. Αλλωστε, ο Ρούτε θεωρείται σκληρός και απέναντι στην Ελλάδα. Μπορεί να μην επιθυμεί το Grexit αλλά σίγουρα η γραμμή είναι καθαρά… γερμανική.

Τίποτε δεν έχει τελειώσει. Και στην Ολλανδία αλλά και σε όλη την Ευρώπη είναι όλα ρευστά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την επόμενη ημέρα.