Οι θέσεις των υποψηφίων για την ηγεσία της Κομισιόν στην ενεργειακή και κλιματική πολιτική – Σκληρή μάχη για το νέο πρόεδρο

Χάρης Αποσπόρης
29 05 2019 | 07:31
Σκληρή μάχη ξεκίνησε ήδη με τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Κομισιόν που θα πάρει τη σκυτάλη από τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Η ευρωβουλή που προέκυψε από τις εκλογές της Κυριακής είναι η πρώτη στην οποία τα δύο μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα (Λαϊκό και Σοσιαλιστικό) δεν έχουν αθροιστικά την απόλυτη πλειοψηφία. Αυτό κάνει πιο περίπλοκη τη διαδικασία, γεγονός που οδηγεί και σε αναζήτηση λύσεων πέραν εκείνης που υπό άλλες συνθήκες θα εθεωρείτο δεδομένη, δηλαδή της ανάδειξης του κ. Βέμπερ που εκπροσωπεί το πρώτο κόμμα.

Θα πρέπει να θυμίσουμε ποια είναι η διαδικασία επιλογής του νέου προέδρου της Ευρ. Επιτροπής: Τα κόμματα του ευρωκοινοβουλίου έχουν επιλέξει ήδη τους βασικούς υποψηφίους που στηρίζουν και αυτός που θα λάβει το χρίσμα είναι ο εκλεκτός του Συμβουλίου που θα πρέπει να έχει ταυτόχρονα την πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προτείνει και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλέγει. Ο μελλοντικός πρόεδρος της Επιτροπής πρέπει να έχει τη στήριξη και των δύο. Ειδική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την πλειοψηφία των μελών του Ευρωπαϊού Κοινοβουλίου.

Παρόλα αυτά, η Ε.Ε. καλείται εντός αυτών των ημερών να επιλέξει αν θα συνεχίσει με αυτό το σύστημα, ενώ σε διαφορετική περίπτωση κι άλλα πρόσωπα των κομμάτων θα έχουν την ευκαιρία τους.

Το energypress προχωρά σε μια “ακτινογραφία” της ενεργειακής πολιτικής των υποψηφίων προέδρων της Κομισιόν (καταρχάς των τριών επικρατέστερων σήμερα και στη συνέχεια των υπόλοιπων που ήταν υποψήφιοι).

Μάνφρεντ Βέμπερ (ΕΡΡ)

Υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΡΡ) είναι ο Γερμανός Μάνφρεντ Βέμπερ, ευρωβουλευτής και μηχανικός στο επάγγελμα.

Το 2016, ο Βέμπερ είχε εναντιωθεί στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2, καθώς εκτιμούσε ότι θα υπονομεύσει τους στόχους της Ε.Ε. και την ενεργειακή της ασφάλεια.

Στο κλιματικό θέμα, κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας με τους υπόλοιπους υποψήφιους, ο Βέμπερ δήλωσε ότι η οικονομία και οι θέσεις εργασίας πρέπει να ληφθούν υπόψη στην κλιματική δράση: “Πρέπει να καταλάβετε ότι ο φόρος CO2 ακούγεται καλός, αλλά σημαίνει ακριβότερες τιμές καυσίμων και πετρελαίου θέρμανσης για τους φτωχότερους. Άρα, δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα με φόρους”.

Αντιθέτως, το κόμμα του υποστηρίζει μια αποτελεσματική τιμή CO2 και ένα αποτελεσματικό ETS το οποίο θα επιτρέψει τις κατάλληλες επενδύσεις και καινοτομία.

Φρανς Τίμερμανς (Σοσιαλιστές)

Ο Ολλανδός Φρανς Τίμερμανς, υποψήφιος του ΕυρωπαϊκούΣοσιαλιστικού Κόμματος, είναι πρώην υπουργός Εξωτερικών της χώρας του και αντιπρόεδρος της Κομισιόν. Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της επιβολής φόρου άνθρακα, ο οποίος θεωρεί ότι είναι “απολύτως και επειγόντως απαραίτητος”.

Παράλληλα, έχει ταχθεί υπέρ μιας πανευρωπαϊκής πρωτοβουλίας, αντίστοιχης με την Airbus, για την κατασκευή μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων, ώστε να περάσει αυτός ο τομέας στη φάση του εξηλεκτρισμού και να μη χάσει η Ε.Ε. την τεχνολογική πρωτοβουλία.

Στο κείμενο πολιτικής του κόμματός του, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής αναφορικά με τα ενεργειακά:

“Η ΕΕ θα πρέπει να υιοθετήσει ένα Σύµφωνο Αειφόρου Ανάπτυξης µε κοινωνικούς και οικολογικούς στόχους για να βεβαιώσει ότι τα οικονοµικά συµφέροντα δεν βλάπτουν το περιβάλλον. Ένα Ταµείο ∆ίκαιης Μετάβασης θα βοηθήσει στην εφαρµογή του Προγράµµατος των Ηνωµένων Έθνων των Στόχων Βιώσιµης Ανάπτυξης µέχρι το 2030 µε τρόπο δίκαιο για την κοινωνία. Θα θέσουµε υψηλότερα τον πήχη όσον αφορά τους στόχους της ΕΕ για το κλίµα εφαρµόζοντας τη Συµφωνία των Παρισίων, καθώς και τις τελευταίες επιστηµονικές µελέτες για την κλιµατική αλλαγή”.

Τέλος, οι Σοσιαλιστές τονίζουν ότι οι εκποµπές CO 2 θα πρέπει να φορολογούνται σε ολόκληρη την ΕΕ µε έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο, έτσι ώστε οι ρυπαίνοντες να αναγκάζονται να πληρώσουν και παράλληλα να υποστηρίζονται οι επενδύσεις σε οικονοµικά προσιτή, καθαρή ενέργεια.

 

Μάργκρεθ Βεστάγκερ (ALDE)

Η Μάργκρεθ Βεστάγκερ είναι η επικρατέστερη από τους υποψήφιους που στηρίζει η Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE). Είναι Δανέζα και στο παρελθόν έχει διατελέσει υπουργός Οικονομίας στη χώρα της και επίτροπος Ανταγωνισμού της Ε.Ε. Στο κλιματικό και ενεργειακό θέμα, η ίδια δηλώνει έτοιμη να δώσει μάχη με τις εθνικές κυβερνήσεις ώστε να εφαρμοστεί η νομοθεσία που έχει περάσει η Ε.Ε. “Θα είναι μεγάλο το έργο της επόμενης Κομισιόν ώστε να συνεργαστεί με τα κράτη-μέλη για την εφαρμογή όσων έχουν αποφασιστεί”, τόνισε σχετικά σε συνέντευξή της στο Euractiv και έφερε ως παράδειγμα το νέο σχεδιασμό της αγοράς ενέργειας ώστε να γίνει πιο αποδοτική και με λιγότερες εκπομπές ρύπων. Η ίδια και η παράταξή της τάσσονται υπέρ μιας προσέγγισης υπέρ ενός περιβαλλοντισμού της ελεύθερης αγοράς. Επίσης, το ALDE έχει δηλώσει ότι θέλει αύξηση του στόχου μείωσης των ρύπων για το 2030 από 40% σε 55%. Η Βεστάγκερ στηρίζει 100% το στόχο για μια οικονομία μηδενικού άνθρακα ως το 2050, αν και θεωρεί ότι θα χρειαστούν προσπάθειες πέραν της αγοράς αυτής καθ’ εαυτής, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο ETS. Τέλος, η Βεστάγκερ στέκεται ιδιαίτερα στη δράση της ως επίτροπος ανταγωνισμού σε δύο βασικά θέματα: Τις ενισχύσεις των ΑΠΕ και τους μηχανισμούς ισχύος, όπου ελήφθησαν υπόψη περιβαλλοντικοί υπολογισμοί στις αποφάσεις.

Μπας Άικχουτ (Πράσινοι)

Ο πρώτος υποψήφιος των Πράσινων είναι ο Μπας Άικχουτ, επιστήμονας από την Ολλανδία και ευρωβουλευτής. Ο Άικχουτ δίνει έμφαση στη γεωπολιτική διάσταση της κλιματικής αλλαγής και έχει δηλώσει πως “αν δεν στηρίζουμε την κλιματική δράση, οι λαϊκιστές καθιστούν την Ευρώπη εξαρτημένη από τη Μέση Ανατολή, καθώς εισάγει 1 δις. ευρώ πετρελαίου καθημερινά”. Επιπλέον, στηρίζει τη μεταμόρφωση της ΕΙΒ σε “κλιματική τράπεζα” της Ε.Ε., καθώς και την επιβολή κλιματικών δασμών στα σύνορα της Ένωσης. Παράλληλα, επιδιώκει την περαιτέρω αναμόρφωση του ETS ώστε να εξυπηρετήσει το στόχο του 2050 αποτελεσματικά. Ο Άικχουτ δηλώνει σχετικά με τα παραπάνω πως “έτσι θα πείσουμε την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Διότι, ναι, ζητάμε πολλά από εκείνη, αλλά μπορούμε επίσης να τους προσφέρουμε και εμείς με βοήθεια στις επενδύσεις και ηγεσία στις νέες τεχνολογίες που θα επιφέρουν μια νέα βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη και ακόμη παραπέρα. Οπότε, ναι, ένας δασμός άνθρακα μπορεί να οδηγήσει σε εμπορικό πόλεμο. Αλλά αν δεν το κάνουμε, η ίδια μας η μετάβαση θα μείνει στα χαρτιά”.

Σκα Κέλερ (Πράσινοι)

Η έτερη υποψήφια των Πράσινων είναι η Γερμανίδα πρώην βουλευτής, Σκα Κέλερ, Η ίδια είχε επισκεφτεί τη χώρα μας πέρυσι και συγκεκριμένα την Κοζάνη, όπου μίλησε για την ενεργειακή μετάβαση εκφράζοντας την ικανοποίησή της για τις πρωτοβουλίες και τον διάλογο που έχει αναπτυχθεί στην περιοχή. Η κ. Κέλερ αποκάλυψε ότι στην περιοχή της Λουσατίας, από την οποία κατάγεται, αν και βρίσκεται στην ίδια θέση με τη Δυτική Μακεδονία, δεν έχει ξεκινήσει ακόμη ο διάλογος των φορέων για την επόμενη μέρα και ανέφερε: «Ζηλεύω τον διάλογο που κάνετε στην Κοζάνη, θα επιθυμούσα να γίνει κάτι αντίστοιχο και στον τόπο μου». Σε παλαιότερη συνέντευξή της είχε δηλώσει ότι “η συνεργασία των περιοχών με άνθρακα είναι πιο αναγκαία από ποτέ”, ενώ δεν υπάρχει θέση για τον άνθρακα στο ενεργειακό μείγμα του μέλλοντος. Ως εκ τούτου, τόνισε ότι η Ε.Ε. δεν είναι αυτή τη στιγμή συμβατή με τις επιταγές της συμφωνίας του Παρισιού και χρειάζεται εντονότερη μεταμόρφωση της παραγωγής ενέργειας στο εσωτερικό της. “Επιταχύνοντας τη μετάβαση από τον άνθρακα προς άλλες πηγές προτού σταματήσουμε τη χρήση του εντελώς, μπορούμε να διασφαλίσουμε ένα βιώσιμο μέλλον για τις ανωτέρω περιοχές”, σημείωσε. Πρόσθεσε ότι η έρευνα που πραγματοποίησε το κόμμα της σε περιοχές όπως η Λουσατία, η Σιλεσία, η Αραγωνία και η Δ. Μακεδονία έδειξε ότι χρειάζεται συνεχής, στοχευμένη στήριξη σε κάθε περιοχή.

Βιολέτα Τόμιτς (Αριστερά)

Η Βιολέτα Τόμιτς, υποψήφια με το EL είναι ηθοποιός και βουλευτής από τη Σλοβενία. Σε συνέντευξή της για το european-left.org, μίλησε για τα περιβαλλοντικά και ενεργειακά θέματα, λέγοντας τα εξής: “Η καπιταλιστική παραγωγή αναπτύσσει τεχνολογία και την συνδυάζει σε διάφορες κοινωνικές και οικονομικές διεργασίες ώστε να αποκομίσει κέρδος. Αυτό προκαλεί τα περισσότερα από τα οικολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Για εμάς, η οικολογική και η βιομηχανική αλλαγή είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Κατ’ επέκταση, θέλουμε μια τοπική και διαφορετική βιομηχανική παραγωγή στην Ευρώπη, θέλουμε να αναπτύξουμε βραχεία παραγωγή και κυκλώματα κατανάλωσης ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τη χρήση πρώτων υλών. Θέλουμε μια βιώσιμη και πράσινη λύση για την ενεργειακή φτώχεια. Στηρίζουμε την παρεμπόδιση της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων και θέλουμε να γίνει δημόσια η παραγωγή και διανομή της ενέργειας. Παράλληλα, θέλουμε να πολεμήσουμε την ενεργειακή φτώχεια δημιουργώντας ένα θεμελιώδες δικαίωμα στην πρόσβαση σε νερό και ενέργεια, αλλά και να ελαττώσουμε την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Να αντισταθούμε στην κλιματική αλλαγή αναπτύσσοντας τις ΑΠΕ και την εξοικονόμηση, βελτιώνοντας τα δημόσια μέσα μεταφοράς και καταπολεμώντας τις “λύσεις της αγοράς” σχετικά με τις εκπομπές ρύπων”.

Νίκο Κούε (Αριστερά)

Ο έτερος υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι ο Βέλγος Νίκο Κούε, μεταλλουργός στο επάγγελμα και συνδικαλιστής. Μιλώντας πρόσφατα στο left.gr, ο Κούε απάντησε σε ερώτηση σχετικά με την απεργία στη ΔΕΠΑ και στο ποια είναι η δική του θέση για αντίστοιχα ζητήματα στην ενέργεια και σε άλλους κλάδους, λέγοντας τα εξής: “Υπάρχει μία συγκεκριμένη ευρωπαϊκή Οδηγία για τις υπηρεσίες την οποία πρέπει να αλλάξουμε, καθώς επιτρέπεται ακόμα και η ενοικίαση εργαζόμενων από άλλα κράτη, φαινόμενο που βλέπουμε, μεταξύ άλλων, στο Βέλγιο. Θεωρώ ότι, σε μία περίοδο που δίνουμε μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής και για την προστασία του περιβάλλοντος, πρέπει οι δημόσιες επιχειρήσεις που έχουν σχέση με την Ενέργεια να παραμείνουν δημόσιες και να προσλαμβάνουν απευθείας τους εργαζόμενούς τους και όχι μέσω εργολάβων”. Σε αντίστοιχη συνέντευξή του προς το Euractiv, ο Κούε ανέφερε ότι στηρίζει την πρωτοβουλία της Κομισιόν για μηδενικές εκπομπές ρύπων ως το 2050 και πρόσθεσε ότι κάτι τέτοιο θα απαιτήσει “μια ριζική αναθεώρηση ολόκληρης της παραγωγής”, κάτι που έχει πολιτικές προεκτάσεις. “Δεν έχω πρόβλημα με την απανθρακοποιημένη κοινωνία. Το πρόβλημα είναι πως θα φτάσουμε εκεί”, υπογράμμισε. Σύμφωνα με τον ίδιο δεν αρκεί μονάχα η δημιουργία μιας αγοράς άνθρακα, η οποία ενδεχομένως θα εκδιώξει ορισμένες βιομηχανίες από την Ευρώπη. Εκτιμά ότι χρειάζεται μια πιο συνολική προσέγγιση που θα συνδυάζει τις περιβαλλοντικές, κοινωνικές και εμπορικές πολιτικές. “Αν θέλουμε να δώσουμε τέλος στα ορυκτά καύσιμα, πρέπει να προβούμε σε μια πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία με τη χρηματοδότηση της Κεντρικής Τράπεζας ή της ΕΙΒ”, τόνισε. Αυτό σημαίνει “την αναθεώρηση των κανόνων ανταγωνισμού σε ορισμένους στρατηγικούς τομείς”, καθώς και τις εμπορικές σχέσεις με μεγάλες οικονομίες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ιαπωνία.

Γιαν Ζαχραντίλ (Συντηρητικοί)  Ο υποψήφιος της Συμμαχίας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών στην Ευρώπη (ACRE) είναι ο Τσέχος Γιαν Ζαχραντίλ, χημικός και ευρωβουλευτής. Όπως είχε χαρακτηριστικά δηλώσει παλαιότερα: “Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί κατέρρευσαν όταν η εσωτερική περιπλοκότητα ξεπέρασε τα όρια της αειφορίας, όταν η δημιουργική τους ενέργεια στράφηκε στη λάθος κατεύθυνση και πάρα πολλοί από τους πόρους τους ξοδεύτηκαν για την εσωτερική τους λειτουργία. Ας μη πέσουμε ξανά σε αυτή την παγίδα”. Ο ίδιος είναι υπέρμαχος του αμερικανικού LNG, αν κρίνουμε από τη δήλωσή του στο twitter ότι: “Η έλευση του αμερικανικού LNG είναι καλό νέο καθώς ενισχύει τον ευρωατλαντικό δεσμό και περιορίζει την εξάρτηση της Ε.Ε. Από τη Ρωσία, ιδίως στην Κεντρική και Αν. Ευρώπη. Επίσης, δείχνει ρεαλιστικά ότι οι ΑΠΕ, όσο θετικές κι αν είναι, δεν αντικαθιστούν τις συμβατικές πηγές στο ορατό μέλλον”. Σε συνέντευξή του στο Euractiv, ο Ζαχραντίλ δήλωσε για την κλιματική αλλαγή ότι “είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί σε διεθνές επίπεδο. Θεωρώ ότι η Ευρώπη έχει πάρει το θέμα σοβαρά. Οι ευρωπαϊκές χώρες έκαναν τις δεσμεύσεις τους και υπέγραψαν τη συμφωνία του Παρισιού. Όμως, η Ευρώπη εκπροσωπεί μόλις το 10% των συνολικών εκπομπών. Άρα, εκτιμώ ότι πρέπει να παροτρύνουμε τους άλλους να ακολουθήσουν διότι αλλιώς θα έχουμε μονάχα μικρή επίδραση. Πιστεύω ότι το να στοχεύουμε σε μια οικονομία μηδενικού άνθρακα ως το 2050 ξεφεύγει πολύ από τις δεσμεύσεις μας… Και αν πάμε πολύ μακριά και πολύ γρήγορα, τότε θα υπονομεύσουμε τις θεμελιώδεις δυνάμεις των ευρωπαϊκών οικονομιών”. Τέλος, δήλωσε ότι είναι αντίθετος με το να τεθεί ένα χρονικό όριο στη χρήση ορυκτών καυσίμων στο ευρωπαϊκό ενεργειακό μείγμα, ενώ τόνισε ότι θα πρέπει να είναι εθνικό θέμα.

ENERGYPRESS.GR