Τελεσίγραφο για συμφωνία στις 15 Ιουνίου από τους Γάλλους «φίλους»

Παρά το κλίμα αισιοδοξίας που επιχειρείται να καλλιεργηθεί με άξονα την περιβόητη «γαλλική πρόταση» για το χρέος που παραμένει άγνωστη σε όλους, η πραγματικότητα δείχνει πως η χώρα δεν έχει να περιμένει τίποτα θεαματικό  στο μεθαυριανό Eurogroup.

Ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Bruno Le Maire ήρθε μέχρι την Αθήνα για ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη του έλληνα πρωθυπουργού, αλλά κυρίως για να μεταφέρει δύο μηνύματα προς την κυβέρνηση: πρώτον ότι κανείς ευρωπαίος ηγέτης δεν είναι διατεθειμένος να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα αν επιχειρήσει να πολιτικοποιήσει το θέμα του ελληνικού χρέους και να προκαλέσει θόρυβο στη Σύνοδο Κορυφής και δεύτερον ότι η Ελλάδα καλείται να αποδεχτεί την έστω και φραστικά βελτιωμένη πρόταση που θα υποβληθεί στις 15 Ιουνίου, ακόμη και αν από αυτή δεν προκύπτει κανένα άμεσο όφελος για την κυβέρνηση και πολύ περισσότερο για τη χώρα.  

Ειδικά για τη Γαλλία, το άμεσο κλείσιμο της αξιολόγησης και της εκταμίευσης της δόσης με την οποία θα πληρωθούν τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν τον Ιούλιο, αποτελεί προτεραιότητα όχι λόγω των «φιλελληνικών» αισθημάτων που τρέφει η κυβέρνηση Μακρόν, αλλά επειδή αμέσως μετά το Eurogroup ακολουθεί ο δεύτερος γύρος των γαλλικών εκλογών. Ως εκ τούτου η διατύπωση της αισιόδοξης εκτίμησης του γάλλου υπουργού Οικονομικών πως στη σύνοδο της ευρωομάδας στις 15 Ιουνίου «θα πρέπει να βρεθεί οπωσδήποτε λύση» δεν αποτελεί παρά την άλλη πλευρά του ίδιου τελεσίγραφου που έστειλαν οι Γάλλοι σύμμαχοι ότι «θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγουμε μια νέα κρίση επί του ελληνικού ζητήματος και αυτό να γίνει με ηρεμία».

Το θετικό είναι πως ο πρωθυπουργός έδειξε να έχει λάβει το μήνυμα ότι η δραματοποίηση της κατάστασης θα είναι καταστροφική για τη χώρα και την κυβέρνησή του και το επιβεβαίωσε με την δήλωσή του ότι «είναι εφικτό η διέξοδος να βρεθεί στο πλαίσιο του Eurogroup την ερχόμενη Πέμπτη, ώστε να μη χρειαστεί να βρεθεί στο επίπεδο των ηγετών, στο επίπεδο της Συνόδου Κορυφής, γιατί αν και αυτό θα έδινε μεγαλύτερες πιθανότητες, εν τούτοις η δραματοποίηση του προβλήματος δεν ωφελεί κανέναν».

Όσο για την τύχη της γαλλικής πρότασης σύμφωνα με την οποία επιχειρείται να διασυνδεθεί η μελλοντική ελάφρυνση του χρέους που θα λαμβάνει η Ελλάδα, με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων για την επιτάχυνση της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, είναι άγνωστη. Η πρόταση καλύπτεται από «μυστήριο» υπό την έννοια ότι δεν είναι ακόμη γνωστή ούτε καν στις βασικές της λεπτομέρειες, ενώ ακόμη και αν λειτουργεί ως επικοινωνιακό εργαλείο για να κάμψει τις αντιστάσεις στο εσωτερικό, δεν φαίνεται να τυγχάνει θερμής υποδοχής ούτε από το Βερολίνο ούτε από το ΔΝΤ που ούτως ή άλλως έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους ότι οι βασικές αποφάσεις μετατίθενται για το μέλλον.

 Το πακέτο της συμφωνίας «ελάφρυνσης» του χρέους παραμένει σε γενικές γραμμές ίδιο και προβλέπει την χρηματοδοτική αποχή του ΔΝΤ από το πρόγραμμα αλλά την παραμονή του σε αυτό ώστε να είναι εφικτή η εκταμίευση δόσης, την μερική αποσαφήνιση του χρόνου επιμήκυνσης των δανείων του EFSF (η αρχική διατύπωση από 0 έως 15 χρόνια θα τροποποιηθεί ώστε να δίνεται η αίσθηση ότι χρειάζονται επιμέρους παρεμβάσεις), και περαιτέρω φραστικές διατυπώσεις από τις οποίες θα συνάγεται ότι η Ελλάδα θα υποστηριχθεί από τους εταίρους της και ότι οι αγορές δεν πρέπει να την «φοβούνται»…

Του Βασίλη Γεώργα liberal.gr