Τα «Αυτοκτονικά Σύνδρομα» των Πρατηριούχων

Το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου ήταν γνωστό και συζητείτο πολλούς μήνες μέχρι να ψηφισθεί και όλοι γνώριζαν τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Ανάμεσα τους και οι πρατηριούχοι οι οποίοι όπως πάντα παρακολουθούν τις εξελίξεις και όταν βουλιάξει το καράβι ψάχνουν τα σωσίβια. 

Έτσι και αυτή την φορά συνέβη το ίδιο ακριβώς, αφού πέρασαν δύο χρόνια από τα capital controls και λίγοι μήνες από το νέο ασφαλιστικό και φορολογικό, αποφάσισαν να διαμαρτυθούν και να στείλουν επιστολή στον Πρωθυπουργό. Την επιστολή την έστειλε η ΟΒΕ και την κοινοποίησε χωρίς κανένα επικοινωνιακό κομπλεξισμό η ΠΟΠΕΚ. Ναι οι πρατηριούχοι έχουν την πολυτέλεια να έχουν δύο πανελλαδικές ενώσεις στα λίγα και κοινά αιτήματα. Το γιατί συμβαίνει να έχουν 2 εκπροσώπους για αυτονόητα και κοινά ζητήματα ακόμη και σήμερα είναι επιφανειακά ανεξήγητο, βέβαια για κάποιους που γνωρίζουν πιο βαθιά τα πράγματα υπάρχει εξήγηση που δεν είναι της παρούσης αλλά μοιάζει και με τα παρακάτω.

Πρώτο «Αυτοκτονικό Σύνδρομο»

Η ΠΟΠΕΚ κοινοποίησε την επιστολή της ΟΒΕ ως είχε μέσα από τον ιστότοπο της και αμέσως έκανε τον γύρο του διαδικτύου από ΜΜΕ και από τους ίδιους πρατηριούχους. Σε μόλις λίγα 24ωρα τα ΜΜΕ μίλησαν για κινητοποιήσεις των πρατηριούχων και αναφέροντας ως πηγή το site της ΠΟΠΕΚ. Ακριβώς την επόμενη ημέρα η πρόεδρος της ΟΒΕ μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή διέψευσε ότι η επιστολή αναφερόταν σε κινητοποιήσεις και δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο προς το παρόν. Θα περίμενε κανείς ακόμα και έτσι να ήταν , η πρόεδρος της ΟΒΕ όχι μόνο να μην διαψεύσει τις κινητοποιήσεις αλλά και να τις επιβεβαιώσει, αλλά και μόνο επειδή ως πηγή της πληροφορίας αναφέρθηκε η ΠΟΠΕΚ το άλλο «Αντίπαλο δέος» διαψεύστηκε. 

Δεύτερο «Αυτοκτονικό Σύνδρομο»

Μια από τις διαμαρτυρίες των πρατηριούχων είναι το ασφαλιστικό και φορολογικό, και αναρωτιέται κανείς για πιο λόγο διαμαρτύρονται; Ότι έχουν καταφέρει -γιατί για κατόρθωμα πρόκειται- τα πρατήρια να δουλεύουν με πολύ χαμηλά περιθώρια  κέρδους η αιτία είναι μόνο αυτοί και κανένας άλλος. Έχουν αναλογιστεί αν τα πρατήρια είχαν τα φυσιολογικά περιθώρια κέρδους δεν θα υπήρχε λόγος να στείλουν επιστολή στο πρωθυπουργό; Έχουν αναλογιστεί πως αν τα πρατήρια είχαν φυσιολογικά περιθώρια κέρδους-δηλαδή ίδια με αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης- ίσως επιστολή να τους έστελνε ο ίδιος ο πρωθυπουργός;

Όμως ο κάθε πρατηριούχος λειτουργεί ως πιστολέρο, με την διαφορά ότι σημαδεύει όχι ευθεία αλλά στα πόδια του. Ο κάθε πιστολέρο έχει στο μυαλό του ότι πρέπει να πουλάει «τιμή»  γιατί ως απαίδευτος επαγγελματίας  που παρέμεινε τόσα χρόνια είναι το μόνο εύκολο που ξέρει να κάνει και θεωρεί ότι είναι και ο τρόπος που μπορεί να ανταγωνιστεί και να τιμωρήσει τον ανταγωνιστή του, ξεχνώντας ότι αυτός έχει νεροπίστολο και οι πραγματικοί ανταγωνιστές του (οι εταιρίες) έχουν τανκς και μπαζούκας.

Ναι καλά διαβάσατε, να τιμωρήσει τον υποτιθέμενο ανταγωνιστή του γιατί το ζητούμενο δεν είναι το κέρδος αλλά το  τι «μαγκιά»  θα δείξει. Πολλοί από αυτούς σήμερα ζητάνε σωτηρία κάτω από το σήμα μεγάλων εταιριών δηλαδή μόνοι τους θέλουν να μπούνε στη φωλιά του λύκου χωρίς ακόμη να έχουν καταλάβει το γιατί έγινε αυτό. Αν απαντούσε ο πρωθυπουργός θα τους ρωτούσε μαθηματικά ξέρετε; Διότι εάν γνωρίζεις απλά μαθηματικά θα βγάλεις πόσο περιθώριο πρέπει να έχεις. Τώρα, εάν δεν γνωρίζεις μείνε πλύντης να πλένεις μέσα έξω με 7 ευρώ και αφού σφουγγαρίσεις 20 αυτοκίνητα να σου μείνουν μαύρα ( δεν θα πληρώνεις ΕΦΚΑ) 70 ευρώ μεροκάματο.    

Μια απλή πράξη με αφετηρία την πρόσθεση θα αποδείξει σε όλους τους πρατηριούχους ότι η αύξηση του κέρδους στα αυτονόητα φυσιολογικά περιθώρια θα τους λύσει το πρόβλημα ασφαλιστικού και φορολογικού, αλλά κυρίως θα τους λύσει και το πρόβλημα με τους προμηθευτές – ανταγωνιστές τους. Όμως το «Αυτοκτονικό Σύνδρομο» του εγώ και άλλος κανένας δεν τους αφήνει να  δούνε το  λίγο μετά το σήμερα, επειδή  δεν διδάχτηκαν ούτε από το παρελθόν μη βλέποντας σε ποια χέρια και με ποιο τρόπο  κατέληξαν τα πρατήρια των συναδέλφων τους. Πως θα πυροβολήσεις κύριε βενζινοπώλη τον προμηθευτή σου που εκτός όλων των άλλων είναι και νομοθέτης;

Τρίτο «Αυτοκτονικό Σύνδρομο»

Ενώ μια τράπεζα μπορεί σε κάποιο πρατηριούχο να δίνει ένα ποσοστό στις κάρτες πολύ χαμηλό λόγω του όγκου εργασίας του, η ίδια τράπεζα θα πάει σε ένα άλλο πρατήριο, στο αμέσως επόμενο και θα δώσει ένα ποσοστό πολύ πιο ακριβό. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους, η τράπεζα από την μια βλέπει τα πρατήρια ως ξεχωριστή επιχείρηση και όχι ως κλάδο, και ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο πρατηριούχος που πήρε το καλό ποσοστό το θεωρεί ως προσωπική του επιτυχία και δεν θέλει να την μοιραστεί μη γνωρίζοντας ότι θα έπαιρνε ακόμη καλύτερο ποσοστό εάν πήγαινε συλλογικά και αγνοώντας ότι ο πραγματικός ανταγωνιστής του (οι εταιρίες) όχι μόνο παίρνουν καλύτερο ποσοστό αλλά παίρνουν ενίοτε και προμήθεια από τις δικές του συναλλαγές γιατί τους παρέχουν το σήμα τους. Αυτό το «Αυτοκτονικό Σύνδρομο» είναι και ο λόγος που στα πρατήρια δεν υπάρχει συναδελφική αλληλεγγύη