Που βρισκόμαστε, σήμερα…
Για να μην μας «καταπίνει» η μαύρη απαισιοδοξία, ας συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε, σήμερα…
Αν ως χώρα, σύντομα :
1. Αποκτήσουμε μια σοβαρή, φιλοευρωπαική και ισχυρή κυβέρνηση, με σημαντική κοινοβουλευτική πλειοψηφία…
2. Καταλάβουμε πως με περισσότερη φορολογία δεν βγαίνει άκρη, αλλά χρειάζεται σημαντική μείωση της δημόσιας σπατάλης…
3. Εκσυγχρονίσουμε τον δημόσιο τομέα με χρήση νέας τεχνολογίας και αξιοποίηση σύγχρονων μεθοδολογιών διαχείρισης…
4. Δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ο επενδυτής -ντόπιος και ξένος…- να νοιώθει σχετική ασφάλεια και να προσδοκά βάσιμα κερδοφορία…
5. Δώσουμε την έμφαση που απαιτείται στις εξαγωγές και στις νέες επιχειρήσεις μας…
6. Υλοποιήσουμε, επιτέλους, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που πολλές από αυτές έχουν ήδη ψηφιστεί, χωρίς «ισοδύναμα» και τρίχες…
Τότε, μπορούμε μέσα σε μια διετία να μπούμε σε μια αρκετά γρήγορη φάση ανάπτυξης…
Αν όλα τα παραπάνω γίνουν, ένα 3-4% αύξηση του ΑΕΠ τον χρόνο μου φαίνεται απόλυτα ρεαλιστικό…
Σε μια πενταετία αυτή η ανάπτυξη θα έχει απομειώσει σημαντικά το σχετικό βάρος του χρέους και θα δώσει τα περιθώρια για περαιτέρω ελάφρυνση…
Και στην Ελλάδα θα αξίζει να επιστρέψεις και να φτιάξεις την ζωή σου…
Αν όχι…
Η οριστική «βενεζουελοποίηση» της κοινωνίας μας είναι, πλέον, απολύτως ορατή…
Δραχμούλα, μαύρη αγορά και συσσίτια για την μεγάλη πλειοψηφία…
Απλά και ξεκάθαρα….
