Το πλήρες αδιέξοδο της αριστερής παρένθεσης…
Το πρόβλημα της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα είναι πως όσες διασπάσεις και να υπάρξουν πάντα θα υπάρχει στο κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα μια ισχυρή μερίδα που θα “ματώνει” κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα και πρέπει να πάρει αποφάσεις που αφορούν τον υπαρκτό κόσμο.
Ο πυρήνας αυτού του προβλήματος δεν είναι μόνο στα ψέματα που ειπώθηκαν τα τελευταία χρόνια σε σχέση με την ύπαρξη άλλων εναλλακτικών διεξόδων από την κρίση, αλλά στο γεγονός πως οι περισσότεροι που τα επαναλάμβαναν τα είχαν πιστέψει…
Για να αποσπάσει πέρυσι το καλοκαίρι την έγκριση της μνημονιακής στροφής στην πραγματικότητα από την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής του ομάδας ο κ. Τσίπρας καθυστέρησε όσο μπορούσε τη διαπραγμάτευση και στο και πέντε έκανε το ΟΧΙ, ΝΑΙ με τις πλάτες της αντιπολίτευσης.
Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται και φέτος. Η αξιολόγηση που έπρεπε να είχε γίνει το Νοέμβριο δεν έχει τελειώσει ούτε τον Απρίλιο και όλα φαίνονται να παραμένουν ανοιχτά, με ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται.
Πέρυσι ήταν ο κ. Λαφαζάνης, ο κ. Βαρουφάκης, η κα Κωνσταντοπούλου κλπ. Φέτος είναι ο κ. Τσακαλώτος και η φράξια των 53 που φέρεται να ελέγχει 10-15 βουλευτές και εικάζει πως είναι προτιμότερο να πέσει μαχόμενη παρά να υπογράψει όσα χρειάζονται να υπογραφούν για να κλείσει η αξιολόγηση.
Αυτός είναι ο λόγος της καθυστέρησης και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αν η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα θα υπογράψει τη συμφωνία ή θα πάει σε ρήξη και θα προσπαθήσει να δραπετεύσει στην αντιπολίτευση, όπου τα λόγια μπορούν να κρατάνε αποστάσεις από τις πράξεις χωρίς να δίνουν λογαριασμό.
Ας πάρουμε όλα τα πιθανά σενάρια για άλλη μια φορά και τις πιθανές εξελίξεις που μπορούν αυτά να δρομολογήσουν.
α) Υπογραφή συμφωνίας
Η υπογραφή της συμφωνίας θα εκτονώσει πρόσκαιρα την πίεση κάτω από την οποία βρίσκεται η οικονομία. Επειδή όμως η συμφωνία στηρίζεται σε εξωφρενική αύξηση των φόρων και των εισφορών, σε λίγους μήνες το πολύ τα νούμερα θα αρχίσουν να αποκλίνουν των στόχων και η κατάσταση να επιδεινώνεται.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να φορτώσει τα βάρη των μέτρων που έπρεπε να πάρει σε μια μικρή κατηγορία του οικονομικά ενεργού πληθυσμού προκειμένου να “χρυσώσει” το χάπι του φιλολαϊκού της χαρακτήρα.
Η αύξηση των φόρων και των εισφορών όμως θα φέρει κλείσιμο ακόμη περισσότερων επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας, μείωση των εσόδων και στο τέλος περικοπές δαπανών (που σημαίνει και μισθούς και συντάξεις πλέον).
Η πώληση των “κόκκινων” δανείων π.χ. θα φέρει αναστάτωση στις κοινωνικές κατηγορίες που η κυβέρνηση θεωρεί σκληρό πυρήνα της φθίνουσας πολιτικής της επιρροής, στους απασχολούμενους και αμειβόμενους από το δημόσιο.
Η αύξηση του ΦΠΑ για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια πλήττει ονομαστικά όλους το ίδιο αλλά περισσότερο τους οικονομικά ασθενέστερους. Μια σχεδιασμένη μείωση των δαπανών του δημοσίου που η κυβέρνηση αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι θα ήταν δικαιότερη κοινωνικά και πολιτικά. Η αριστερά όμως έχει τις εμμονές της…
Μοιραία λοιπόν η φθορά της κυβέρνησης θα αρχίσει να επιταχύνεται μετά την υπογραφή της συμφωνίας και τον στεναγμό ανακούφισης της οικονομίας από την απομάκρυνση των σεναρίων για Grexit που εμφανίστηκαν πάλι.
β) Ρήξη και εκλογές…
Το άλλο σενάριο είναι η κυβέρνηση, μπροστά σε διαφαινόμενη αδυναμία, να περάσει τη συμφωνία από τη Βουλή, να επιλέξει σύσσωμη τη θέση της φράξιας των 53ών να πάει σε ρήξη και εκλογές.
Το πιθανότερο σενάριο είναι να χάσει τις εκλογές και εν συνεχεία το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει κάτω από το 10% και να αφανιστεί πολιτικά καθώς αυτά που πρέσβευε μόλις ήρθαν σε επαφή με την πραγματικότητα κονιορτοποιήθηκαν.
Οι δημοσκοπήσεις αυτή τη στιγμή δεν δείχνουν όμως διαφορά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας ικανή να οδηγήσει σε μια στέρεη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε να προχωρήσει στη συνέχεια σε επώδυνες λύσεις για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
Επιπλέον, το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών θα ενισχύσει στην ΕΕ τους κύκλους που πιστεύουν πως η Ελλάδα πρέπει να πάρει ένα πακέτο μερικών δισ. Ευρώ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και να φύγει από το Ευρώ.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι παγιδευμένη με όποια λύση και αν επιλέξει. Ο ίδιος και το κόμμα του τώρα καλούνται να πληρώσουν το τίμημα των ψεμάτων που χρησιμοποίησαν για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όσες φορές και να διασπαστεί πάντα θα γίνεται χίλια κομμάτια κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα.
Όπως σωστά είχε επισημάνει ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος ακόμη και μόνος του να μείνει ο κ. Τσίπρας θα επιτύχει στη διάσπαση του ατόμου…
Αυτό είναι το τίμημα όταν δεν υπάρχει επαφή με την πραγματικότητα, ζεις σε ένα φαντασιακό κόσμο και προσπαθείς να καλύψεις το κενό ρεαλιστικών στρατηγικών επιλογών με επικοινωνιακούς τακτικούς ελιγμούς…
