Φόροι μέχρι τελικής χρεοκοπίας

Η μελέτη του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών Μάρκος Δραγούμης για την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας είναι αποκαλυπτική του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία εξαιτίας των φόρων. Ο μέσος έλληνας φορολογούμενος εργάζεται μέχρι και τις 23 Ιουλίου αποκλειστικά για να πληρώνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες με τη μεγαλύτερη συνολική φορολογική επιβάρυνση των πολιτών της, χωρίς να υπάρχει η στοιχειώδης ανταποδοτικότητα του κράτους προς αυτούς.

Οι δυσβάστακτοι φόροι επηρεάζουν όμως αρνητικά τα κίνητρα των ατόμων για οικονομική δραστηριοποίηση. Η φορολογία αποτελεί τμήμα του κόστους μιας οικονομίας. Οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές μιας χώρας είναι ένα από τα σημαντικά εμπόδια στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και η καλύτερη επιδότηση της οικονομίας μιας άλλης χώρας που επιλέγει τη χαμηλή φορολογία.

Τι δείχνουν τα στοιχεία; Δέκα χρόνια πριν (2007) το ΑΕΠ της χώρας ήταν 223,2 δισ. ευρώ. Το σύνολο των φόρων που εισέπραξε τότε το κράτος ανήλθε σε 48,6 δισ. ευρώ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ τα φορολογικά έσοδα κυμαίνονταν στο 21,7%.

Το 2017 το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα κυμανθεί περίπου στα 178 δισ. ευρώ. Το σύνολο των φόρων που πρόκειται να εισπράξει το κράτος εκτιμάται σε 51 δισ. ευρώ. Δηλαδή, ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι στο 28,65%.

Ετσι το 2017 οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν 2,5 δισ. ευρώ περισσότερους φόρους από όσους πλήρωσαν το 2007, όταν το ΑΕΠ της χώρας σε σύγκριση με τη χρονιά εκείνη έχει μειωθεί σήμερα κατά 45,2 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή ο βασικός υπεύθυνος για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας, ο δημόσιος τομέας μεγαλώνει. Oι πρωτογενείς δαπάνες της γενικής κυβέρνησης, ως ποσοστό του ΑΕΠ, το 2016 παρουσίασαν αύξηση σε σχέση με το 2015 (55% από 51,8%).

Το συμπέρασμα είναι ότι ο μόχθος και το υστέρημα κάθε φορολογούμενου, αντί να διοχετεύεται στην παραγωγή και να τροφοδοτεί την ανάπτυξη, καταληστεύεται από το αδηφάγο κράτος για να συντηρείται ένα ξεπερασμένο μοντέλο κρατικής οργάνωσης και λειτουργίας.

 

Ομως με την αφαίρεση πόρων από την παραγωγική οικονοµία για να συντηρηθεί η αντιπαραγωγική και απαρχαιωμένη κρατική μηχανή δεν παράγεται τίποτε, επενδύσεις δεν γίνονται και οι θέσεις εργασίας θα συνεχίσουν να χάνονται. Ταυτόχρονα οι τράπεζες συνεχίζουν να αποστερούνται καταθέσεις που χρειάζονται για να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία αφού αυτές χρησιμοποιούνται πλέον για την πληρωμή των φόρων, ενώ λίγοι αντιλαμβάνονται ότι ένα μεγάλο ιδιωτικό χρέος μέρα με την ημέρα δημιουργείται όταν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να δανείζονται με εξοντωτικά επιτόκια για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος.

Οσο δεν μειώνονται δραστικά το κράτος και η φορολογία, η ανάπτυξη θα παραμένει όνειρο απατηλό και η οικονομία θα παραμένει εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, που προκαλείται από την εξοντωτική φορολογία όσων ακόμη παράγουν.