Έκθεση του ΙΕΑ για το ενεργειακό μας μέλλον: Τη διείσδυση των ΑΠΕ θα “ακυρώνει” η αύξηση της ζήτησης

Ενδιαφέρουσες μακροπρόθεσμες τάσεις αναδεικνύει η ετήσια έκθεση του ΙΕΑ για τον ενεργειακό κλάδο, που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα.

Με ορίζοντα το 2040, ο οργανισμός προβλέπει ότι η διείσδυση των ΑΠΕ θα είναι ραγδαία, αλλά οι εκπομπές CO2 θα αυξηθούν ελαφρώς σε σχέση με σήμερα. Αυτό σημαίνει επί της ουσίας ότι σε όρους εκπομπών, οι νέες εγκαταστάσεις ΑΠΕ σχεδόν θα αντισταθμίσουν την αύξηση της πρωτογενούς ζήτησης στην περίοδο από σήμερα ως το 2040, αλλά μέχρι εκεί. Άρα, το σημερινό ισοζύγιο εκπομπών θα μεταφερθεί και στο μέλλον με ότι συνεπάγεται αυτό για τους κλιματικούς στόχους που προφανώς και θα αποτύχουν, εκτός αν επικρατήσουν πολύ πιο φιλόδοξες πολιτικές, πράγμα αμφίβολο.

Στο σχετικό διάγραμμα φαίνεται ξεκάθαρα το πόσο μεγάλη σημασία έχει μελλοντικά η αύξηση της ενεργειακής ζήτησης στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη πασχίζει να εφαρμόσει δύσκολα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, η εκρηκτική άνοδος της κατανάλωσης στις χώρες αυτές επισκιάζει πλήρως τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Πολλά θα εξαρτηθούν, λοιπόν, από το πόσο «πράσινη» θα είναι η παραγωγή ενέργειας και η ενεργειακή ένταση στα αναπτυσσόμενα κράτη.

Ένα δεύτερο σημείο που προκαλεί εντύπωση είναι το «πρασίνισμα» της Κίνας. Ήδη τα τελευταία 2-3 χρόνια, το Πεκίνο έχει πάρει πολύ πιο ζεστά τη μείωση των ρύπων και την ανάπτυξη των ΑΠΕ και των σχετικών τεχνολογιών. Οι φετινές γιγάντιες εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών στη χώρα, αλλά και η έντονη δραστηριότητά της διεθνώς όσον αφορά την κλιματική αλλαγή μαρτυρούν τη νέα πολιτική στόχευση του Πεκίνου, που θέλει να γίνει παγκόσμιος ηγέτης στα θέματα αυτά, ιδίως μετά την απομόνωση των ΗΠΑ.

Θα πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι η Κίνα έχει αντιστρέψει πλέον την παλαιότερη πολιτική του ενός παιδιού, καθώς η κυβέρνηση έκρινε ότι πέτυχε το σκοπό της και στο εξής θα χρειαστεί νέο εργατικό δυναμικό για να στηριχθεί η ανάπτυξη (η οποία μειώθηκε από το 8% σε 2%). Πλέον, εφαρμόζεται μια πιο χαλαρή πολιτική που σε ορίζοντα εικοσαετίας θα ασκήσει πίεση στα κρατικά οικονομικά (μέχρι να ενηλικιωθούν τα νέα παιδιά), αλλά στη συνέχεια θα στηρίξει την παραγωγή και το ΑΕΠ. Όπως είναι φυσικό, η δρομολογούμενη πληθυσμιακή στήριξη θα οδηγήσει σε άνοδο της ενεργειακής ζήτησης μελλοντικά στην περίοδο μετά το 2040.

Εξετάζοντας μια άλλη περίπτωση αναπτυσσόμενης χώρας, ερωτηματικό αποτελεί το πώς θα γίνει πράξη η εντυπωσιακή άνοδος της ζήτησης για ενέργεια στην Ινδία και το αν θα είναι «πράσινη» ή «βρώμικη». Κάποιος είχε πει κάποτε τη διάσημη ατάκα ότι «αν οι Κινέζοι αποφασίσουν ξαφνικά ότι θέλουν να οδηγούν αυτοκίνητα και όχι ποδήλατα, αυτό θα σημάνει μια τεράστια γεωπολιτική αλλαγή». Η Κίνα έφτασε εκεί και πλέον είναι η σειρά της Ινδίας να ακολουθήσει με ότι συνεπάγεται αυτό.

Τέλος, ενδιαφέρον στην ανάλυση του ΙΕΑ έχει και η πρόβλεψη για τις ενεργειακές εξαγωγές των ΗΠΑ. Στο εξής, η χώρα αυτή θα μετουσιώσει την αυξημένη σχιστολιθική της παραγωγή σε εξαγωγές, τόσο στο φυσικό αέριο, όσο και στο πετρέλαιο, καθώς οι περιορισμοί που υπήρχαν μέχρι σήμερα δείχνουν να χαλαρώνουν. Το γεγονός αυτό αναμένεται να ενισχύσει τον ρόλο των ΗΠΑ σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Ας δούμε για παράδειγμα το ούτως ή άλλως έντονο ενδιαφέρον της αμερικανικής ενεργειακής διπλωματίας για την δική μας περιοχή και ας σκεφτούμε πόσο πιο έκδηλο μπορεί να γίνει αν οι ΗΠΑ δραστηριοποιηθούν και ως ενεργός προμηθευτής.

πηγή: Χάρης Αποσπόρης, energypress.gr