Διακίνηση και Parking
Σε πρόσφατη επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες, διεπίστωσα ότι το κυρίαρχο θέμα για τους ενωσιακούς, είναι το προσφυγικό.
Οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες με την χώρα προέλευσης του συνομιλητή μου: Οι Σκανδιναβοί το βλέπουν με συμπάθεια και κρυμμένη επιφυλακτικότητα. Πιστεύω, κάπως έτσι θα αντιμετώπιζαν και τους Αρειανούς που μια μέρα θα εμφανιζόντουσαν στα μέρη τους.
Μετανάστευση και προσφυγιά, είναι δύο καταστάσεις που εμείς οι Έλληνες τις έχουμε γνωρίσει σε μέγιστο βαθμό.
Οι Βρετανοί είναι κάθετα αρνητικοί για όποιου είδους θετική δράση – έχουν αρκετούς μετανάστες από την Κοινοπολιτεία, όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ και τα κέρδη από τις αποικίες δεν σταματούσαν.
Ενθουσιώδεις οι Γάλλοι για συμπαράσταση, χωρίς όμως σχέδιο και χρήματα. Γενικά και αόριστα, αλλά συμπάσχοντες!
Οι Κεντροευρωπαίοι, επιθετικότατα αρνητικοί, θέλουν να τους απωθήσουν στο λεγόμενο «μαλακό υπογάστριό τους», τα ένδοξα Βαλκάνια. Τελικά, την πιο κοντή μνήμη πρέπει να την έχουν οι κάτοικοι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Έχουν ξεχάσει πως ξεχύθηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ως οικονομικοί πρόσφυγες σε όλη την Ευρώπη 15 χρόνια πριν. Το καθεστώς από το οποίο προήλθαν, τους έμαθε να μεριμνούν μόνο για την επιβίωση τους, χωρίς ίχνος φιλευσπλαχνίας για τον κατατρεγμένο.
Οι της Ιβηρικής χερσονήσου δεν κάνουν τίποτε, ούτε που αναπνέουν, μην τυχόν και τους ανακαλύψουν οι desperados της Βόρειας Αφρικής.
Οι Έλληνες και οι Ιταλοί, κοιτάνε να δουν τι λεφτά θα πάρουνε, γιατί ξέρουν ότι ο βαρύς κλήρος σ’ αυτούς θα πέσει.
Τούρκοι και Δυτικοβαλκάνιοι, βλέπουν την χρυσή ευκαιρία για διευκολύνσεις στην ευρωπαϊκή ενταξιακή τους διαδικασία.
Σύμφωνα με κοινωνιολογικές έρευνες, οι Σύριοι, μεταξύ των Δυτικών, συμπαθούν μόνον τους Γερμανούς. Οι ίδιες έρευνες, μας λένε ότι μόλις επέλθει ειρήνη στην Συρία, θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αφήνοντας πίσω δεκάδες χιλιάδες οικονομικούς πρόσφυγες, που εισχωρήσανε στην Ευρώπη από άλλες χώρες, μέσα στην αναμπουμπούλα.
Βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ευρωπαϊκό σχέδιο για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, δεν υπάρχει. Σε μια Ευρώπη που πλήττεται από οικονομική κρίση, ανεργία και έλλειψη επενδύσεων, προστίθενται και τα θύματα της καταστροφικής πολιτικής των «Δυτικών». Η Δύση (με όσους περιλαμβάνονται σ’ αυτή την λέξη), δεν κατάλαβε ποτέ την Ανατολή.
Παρ’ όλα αυτά, με το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού λαών (που ποτέ δεν τους κατάλαβαν) κάνουνε καταστροφικές παρεμβάσεις, τα αποτελέσματα των οποίων, τους κάνουν να φρίττουν.
Μετανάστευση και προσφυγιά, είναι δύο καταστάσεις που εμείς οι Έλληνες τις έχουμε γνωρίσει σε μέγιστο βαθμό. Υπήρξαμε τολμηρός και ανήσυχος λαός, πολίτες του κόσμου. Κυνηγώντας την τύχη, μετοικήσαμε, προκόψαμε και μερικές φορές επικρατήσαμε σε οικονομίες άλλων χωρών. Μεταναστεύσαμε, προσφυγέψαμε. Γι’ αυτό είμαστε και οι μόνοι που επιδεικνύουν ειλικρινή αλληλεγγύη.
Στην πρόσφατη ιστορία μας, κληθήκαμε τελικά, να είμαστε χώρα υποδοχής. Και το πράξαμε και το πράττουμε, όπως και όσο μπορούμε.
Στις συναντήσεις κορυφής που έχουν γίνει και γίνονται για το προσφυγικό, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, είχε και έχει πολλά να πει, που δεν τα λέει.
Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, επήλθαν τεράστιες ανακατατάξεις στα Ευρωπαϊκά κράτη και τους πολίτες τους.
Απειλήθηκε η σταθερότητα στα Βαλκάνια και ίσως στην Ευρώπη. Τότε, ο ρόλος της Ελλάδας ήταν καταλυτικός Δεχτήκαμε ως οικονομικούς πρόσφυγες εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς και Βούλγαρους, δεκάδες χιλιάδες Σέρβους, Ρουμάνους και Πολωνούς. Αυτές οι χώρες προέλευσης, εκτονώνοντας αυτόν τον τεράστιο αριθμό εργατικού δυναμικού, μπόρεσαν και ορθοποδήσανε. Η Ρουμανία και κυρίως η Βουλγαρία, χρωστάνε την ένταξή τους στην Ευρώπη, στην Ελλάδα. Εξάγοντας εργατικό δυναμικό σε εμάς, ενισχυόμενες και από τα εμβάσματα των εδώ Βουλγάρων και Ρουμάνων, αντιμετώπισαν τις προϋποθέσεις ένταξης πολύ ευκολότερα. Η Αλβανία, ωφελήθηκε περισσότερο από όλους, με εκατομμύρια Αλβανών να δουλεύουν, να προκόβουν και να στέλνουν εμβάσματα στήριξης στην πατρίδα τους.
Η Ελλάδα λοιπόν, διαδραμάτισε ιστορικό ρόλο στην ειρηνική μετάβαση χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ελεύθερη οικονομία, και συνέβαλε αποφασιστικά στην πολιτική σταθερότητα της Ν.Α. Ευρώπης.
Η Ελλάδα διαδραμάτισε ιστορικό ρόλο στην ειρηνική μετάβαση χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ελεύθερη οικονομία
Στην Σύσκεψη Βαλκανικών χωρών και Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Πρωθυπουργός, θα έπρεπε να τα αναφέρει και να τα υπενθυμίσει αυτά, ως παράδειγμα για τους Ευρωπαίους εταίρους μας, έμπρακτης απόδειξης της ελληνικής συνεισφοράς. Θα «ανέβαζε» την χώρα μας, σε αντίθεση με τα φραστικά ευχολόγια περί αλληλεγγύης.
Θα έπρεπε επίσης, ο Πρωθυπουργός, να εισηγηθεί την έμπρακτη συμμετοχή των ομόθρησκων και με κοινή γλώσσα με τους Σύριους, Αραβικών χωρών. Τα μαθήματα περί αλληλεγγύης, πρωτίστως θα έπρεπε να γίνουν προς αυτούς, και μετά προς εμάς.
Την δεκαετία του «1980» με τα γεγονότα στον Λίβανο, μεγάλος αριθμός Λιβανέζων, εγκαταστάθηκαν στην χώρα μας. Από τότε έχουν γίνει πια σχεδόν Έλληνες. Οι τότε πολιτικοί μας, με κατάλληλα νομοθετήματα, μπόρεσαν και τους βοηθήσανε να εγκατασταθούν και να αναπτύξουν από εδώ οικονομικές δραστηριότητες. Ας δει αυτή τη νομολογία ο Επίτροπος Μετανάστευσης κ. Αβραμόπουλος. Μπορεί να του δώσει ιδέες για την πρέπουσα ευρωπαϊκή πολιτική με την συνδρομή δωρητών από τα Αραβικά κράτη.
Είμαι από αυτούς που εκτιμούν πολύ την προσφορά των μεταναστών στην οικοδόμηση της ανάπτυξης μιας χώρας. Δημόσια, όμως, μεταφέρω την ανησυχία μου, ότι οδεύουμε στη μετατροπή των Δυτικών Βαλκανίων της Ελλάδος και της Τουρκίας, σε χώρες όπου μόνιμα θα «παρκάρονται» οι πρόσφυγες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Αυτές οι χώρες που απεγνωσμένα χτυπούν την πόρτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρόνια τώρα, θα το δεχτούν ασμένως, με οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα. Η Ελλάδα όμως, δεν το αντέχει. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Γιατί Τουρκία και Αλβανία, θα διεκδικήσουν παραχωρήσεις από την Ελλάδα. Γι’ αυτό, πρέπει εμείς, η Ελληνική Κυβέρνηση, να καθορίσει το περιεχόμενο της συμφωνίας για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό. Σ’ αυτόν τον τομέα, οφείλουμε και δικαιούμαστε, να πρωτοστατήσουμε.
Την συμβολή μας σ’ αυτό το θέμα την κάναμε και την κάνουμε. Αν η κα. Μέρκελ –ορθώς – ανησυχεί για εκρηκτική κατάσταση στα Βαλκάνια, ας τους υπενθυμίσουμε πόσο έχουμε συμβάλλει στην ειρηνική συνύπαρξη της περιοχής. Και να επιτύχουμε να συμβάλλουμε καθοριστικά στο όποιο Ευρωπαϊκό σχέδιο εκπονηθεί.
