Αποκλειστική εμπορική εκμετάλλευση της παραγωγής των ΕΛΠΕ ήθελε η Glencore – Το παρασκήνιο που οδήγησε σε “μη προσφορές”

Χρήστος Στεφάνου
04 04 2019 | 08:50
Στο προηγούμενο διάστημα η πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ διαμήνυε με έμφαση ότι έχει καταρτίσει ένα επίπονο, δύσκολο και πυκνό SPA για μια απαιτητική συναλλαγή διασφαλίζοντας τα συμφέροντα των πωλητών, το δημόσιο συμφέρον αλλά και εξασφαλίζοντας μια δίκαιη συμφωνία για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Πίσω από τις γραμμές ήταν φανερή ωστόσο η ανησυχία και ο προβληματισμός που εξέπεμπαν, προφανώς έχοντας ήδη λάβει συγκεκριμένα μηνύματα από τους πωλητές. Ο προβληματισμός αυτός είχε ενταθεί ακόμη περισσότερο από την περασμένη εβδομάδα.

Τι είχε συμβεί και γιατί τις τελευταίες ημέρες το Ταμείο είχε αντιληφθεί ότι ο διαγωνισμός δύσκολα θα είχε επιτυχή έκβαση;

Στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων του διαγωνισμού, ήταν σαφές λόγω και της κύριας δραστηριότητας των δύο βασικών συμμετεχόντων (εταιρείες trading) ότι η έμφαση έπρεπε να δοθεί και στη διασφάλιση της συνέχισης της κύριας δραστηριότητας των ΕΛΠΕ δηλαδή της διύλισης αλλά και στην εξασφάλιση των αναγκών που σήμερα καλύπτονται στην εγχώρια αγορά από τον όμιλο. Σήμερα περίπου το 70% των αναγκών καλύπτονται από τα ΕΛΠΕ.

Εδώ λοιπόν φάνηκε ότι η Glencore είχε και άλλες σκέψεις. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρά η επιδίωξη να περάσει στο SPA η δυνατότητα της εταιρείας trading να ελέγχει αποκλειστικά την παραγωγή των ΕΛΠΕ. Κάτι τέτοιο όμως δε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό. Το αντίθετο μάλιστα στο σύμφωνο ενσωματώθηκαν δικλείδες ασφάλειας και πρόνοιες που είχαν σχέση με τον εφοδιασμό της ελληνικής αγοράς και την τήρηση των στρατηγικών αποθεμάτων ασφάλειας.

Ωστόσο η συγκεκριμένη απαίτηση είχε ως αποτέλεσμα να επικεντρωθούν οι προσδοκίες για επιτυχή έκβαση του διαγωνισμού στο άλλο σχήμα (Vitol, Sonatrach) όπου όμως ο κινητήριος μοχλός και ο εταίρος με το πιο ζωηρό ενδιαφέρον δεν ήταν η Ολλανδική εταιρεία trading αλλά η αλγερινή ενεργειακή εταιρεία, που διαθέτει άλλωστε και τεράστια ρευστότητα ως παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Εδώ όμως, ερχόμαστε στους λόγους πίσω από την απαισιοδοξία που εντάθηκε τις τελευταίες ημέρες, που δεν είναι άλλοι από το περίφημο πραξικόπημα στην Αλγερία και τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που δεν επέτρεψαν στην κρατική ενεργειακή εταιρεία της χώρας να προχωρήσει στη σπουδαιότερη και την κρισιμότερη απόπειρα εξαγοράς στην ιστορία της.

Σε κάθε περίπτωση η συναλλαγή για τα ΕΛΠΕ ήταν μια δύσκολη και απαιτητική διαδικασία στην οποία έπρεπε να συγκεραστούν τα θέλω, οι απαιτήσεις, οι ανάγκες και οι προσδοκίες 2 πωλητών και 4 αγοραστών με διαφορετικά προφίλ και επιδιώξεις, που όπως αποδείχθηκε στην πράξη ήταν ασυμβίβαστα. Για παράδειγμα το ΤΑΙΠΕΔ κλήθηκε να διασφαλίσει ακόμη και ότι τα ΕΛΠΕ δε θα αλλάξουν έδρα ή χρηματιστηριακή αγορά, θα τηρούν τα αποθέματα ασφάλειας, πέραν των άλλων απαιτήσεων του Δημοσίου για διατήρηση του ελέγχου της δραστηριότητας της έρευνας και παραγωγής, που ούτως ή άλλως δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τους 3 από τους 4 υποψήφιους αγοραστές.

Και βέβαια η πλευρά Λάτση που δέχθηκε να θέσει μέρος των μετοχών της στη διαδικασία πώλησης μαζί με το Δημόσιο, είχε καταστήσει σαφές εξαρχής ότι θα συναινέσει μόνο εφόσον το τίμημα κριθεί κατάλληλο. Με την τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία στα 2,6 δις, είναι σαφές ότι η πλευρά Λάτση διεκδικούσε υπερτίμημα άνω του 20-30% για να δώσει το πράσινο φως, ποσό που δεν βρήκε από τους συγκεκριμένους αγοραστές.

Ως προς την επόμενη μέρα απομένει να αποσαφηνιστούν μια σειρά από θέματα όπως το πως θα αντληθούν τα έσοδα που είχαν προϋπολογιστεί από το ΤΑΙΠΕΔ, οι μετοχικές ισορροπίες και η συμφωνία των μετόχων και φυσικά να ληφθούν οι στρατηγικές αποφάσεις που απαιτούνται ενόψει των αλλαγών και των νέων συνθηκών τόσο στην αγορά διύλισης όσο και στις άλλες αγορές που δραστηριοποιείται ο όμιλος (ηλεκτρισμος, αέριο).

Είναι σαφές πάντως ότι ο πρώτος λόγος ανήκει στο Δημόσιο, το οποίο με τη σειρά του παραπέμπει στο ΤΑΙΠΕΔ…

energypress.gr